گابریل: مناسبات دو سوی آتلانتیک در بدترین شرایط بعد از سرانجام جنگ جهانی دوم قرار گرفته است - مجله سی نوا

به گزارش گروه بین الملل خبرنگاران، زیگمار گابریل، وزیر امور خارجه سابق آلمان با توجه به تهدیدهای کتبی اخیر سناتورهای آمریکایی علیه یکی از بنادر آلمان که در پروژه گازی نورد استریم 2 مشارکت می نماید، در مقاله ای در روزنامه تاگس اشپیگل این نامه سناتورهای آمریکایی را احمقانه و متکبرانه ارزیابی کرد.

گابریل در این مقاله نوشت: احتمالا هرگز پس از پایان جنگ دنیای دوم مناسبات دو سوی آتلانتیک و به طور دقیق تر مناسبات بین آلمان و آمریکا تا این اندازه بد نبوده است. طبیعتا در گذشته هم تنش های سیاسی و همچنین مسائل مورد اختلاف بین اروپا و بخصوص آلمان با ایالات متحده وجود داشته است.

گابریل به اختلافاتی که در گذشته در روابط دو سوی آتلانتیک وجود داشت از جمله جنگ ویتنام، حمایت از رژیم های دیکتاتوری در آمریکای لاتین و مسئله جنگ عراق که نقض نماینده قوانین بین المللی بود اشاره نمود.

گابریل همچنین به اختلافات مالی دو سوی آتلانتیک در گذشته اشاره نموده و تاکید نمود: مناقشات درباره هزینه های دفاعی آلمان و اروپا سال ها وجود داشته است و انتقاد آمریکا به مسئله مازاد تجاری آلمان هم چیز جدیدی نیست.

وی افزود: حتی مناقشات بر سر خط لوله انتقال گاز نورد استریم 2 بین اروپا و آمریکا اولین مناقشات از این نوع نیست.

در ادامه این مقاله آمده است: با این حال همه این مناقشات سیاسی و مالی گاها سخت در اعتقاد اساسی مبنی بر اینکه این کشورها همه به یک ائتلاف مشترک به نام غرب تعلق دارند تغییری ایجاد ننموده است. این مفهوم هرگز تنها معنای جغرافیایی نداشت، بلکه ایده ای برای همزیستی همه انسان ها در همه نقاط دنیا بود.

در بخش دیگری از این مقاله آمده است: دونالد ترامپ، اولین رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا است که چند جانبه گرایی و قدرت آمریکایی را نادیده گرفته و آماده است این رویکرد یعنی شایستگی ایجاد ائتلاف ها را نابود کند.

این ویژگی، همیشه ایالات متحده آمریکا را از رقبای دنیای خود متفاوت نموده است، نه چین، نه اتحاد جماهیر شوروی و نه روسیه نتوانستند اتحادهای جدی، پایدار و قابل اعتمادی ایجاد نمایند.

گابریل در بخش دیگری از این مطلب نوشت: شرایط جدیدی که تحت ریاست جمهوری دونالد ترامپ ایجاد شده است این است که برای او ایده بلوک غرب و ائتلاف های توسعه یافته در سایه این مفهوم اهمیتی ندارد. وی در بهترین حالت این ائتلاف ها را به عنوان مانعی برای ابتکارات سیاسی خود و احتمالا به عنوان رقیب می بیند. او می خواهد با رئیس جمهور روسیه درباره سرنوشت دنیا مذاکره کند بدون اینکه به اذیت های روسیه علیه اروپا و اقدامات نقض نماینده قوانین بین المللی علیه اروپا از طرف این کشور توجه کند.

در ادامه این مطلب آمده است: خسارت هایی که ترامپ بر اثر روینمودهایش برای متحدانش ایجاد می نماید برای او ارزش بحث کردن را هم ندارد. از آنجایی که صدر اعظم آلمان کورکورانه با ترامپ بیعت نمی نماید و بخصوص در بین رقیبان سیاست داخلی خود به عنوان آخرین مبارز برای چند جانبه گرایی و حمایت از سازمان ملل و ارزش های دنیای غرب اعتبار دارد، ترامپ تمام کوشش خود برای تحقیر او را به کار بسته به گونه ای که گویا مرکل رقیب وی در عرصه سیاست داخلی است.

گابریل در ادامه به طرح ترامپ برای بازگرداندن بخشی از نیروهای خود از خاک آلمان اشاره نموده و نوشت: از آنجایی که این اقدام از طرف دولت ترامپ کافی نبوده است، حالا سناتورهای آمریکایی و حامیان ترامپ یک شهر کوچک آلمان را به دلیل مشارکت در پروژه خط لوله انتقال گاز نورد استریم 2 که پروژه ای منطبق با قوانین اروپایی است تهدید می نمایند.

گابریل در ادامه گفت: گرچه نامه تهدید آمیز سناتورهای آمریکایی به مقامات شهری و کارگران بندری در آلمان احمقانه و خودخواهانه بود اما مشکل روابط آمریکا و آلمان تنها محدود به این گونه اقدامات فردی نیست.

پوچ بودن ومسخرگی این اقدام زمانی معلوم می گردد که ما تصور کنیم بعضی نمایندگان مجلس آلمان و یا مقامات محلی در آلمان نامه مشابهی را علیه شهری بندری در ایالات متحده بنویسند و تهدید مشابهی را علیه آن انجام دهند.

وزیر امور خارجه سابق آلمان در ادامه نوشت: تعداد و شدت مناقشات بین آلمان و همچنین بین فرانسه و آمریکا اخیرا بی مثال است و تحت یک رئیس جمهور جدید مانند جو بایدن هم حل مسالمت آمیز همه این اختلافات ممکن نیست.

وی افزود: از این شرایط تنش های روزافزون وقتی می توان خارج شد که یک مسئله اساسی در هر دو سوی آتلانتیک آشکارا و به صورت مشترک پاسخ داده گردد و آن این است که آیا ما همچنان در قرن 21 به یکدیگر احتیاج داریم؟ رئیس جمهور فعلی آمریکا قطعا به این پرسش جواب منفی می دهد و رقیب او جو بایدن مطمئنا به این سوال پاسخ مثبت می دهد.

اما در نهایت پاسخ این سوال تنها به ریاست جمهوری آمریکا بستگی ندارد و تنها در کاخ سفید تردیدهای بزرگی درباره این مسئله وجود ندارد که آیا اروپا همچنان به عنوان شریک ائتلافی برای منافع دنیای و ملی ایالات متحده آمریکا مورد احتیاج است.

وی در بخش دیگری از این مطلب دشمن سیاسی ترامپ را آنچه به عنوان ارزش های غربی شناخته می گردد دانسته و گفت: جان بولتون، مشاور امنیت ملی سابق کاخ سفید حق دارد وقتی که می گوید بدون آمریکا غربی وجود نخواهد داشت. این کاملا درست است، بنابراین حتی یک اروپای متحد و قدرتمندتر از آنچه امروز وجود دارد نه از نظر سیاسی و نه مالی و نه نظامی نمی تواند شکافی که آمریکا با خروج خود از بلوک غرب و نهادهای بین المللی ایجاد می نماید را پر کند.

گابریل همچنین تاکید نمود که اروپا در این شرایط باید بسیاری تکالیف و مسئولیت ها بخصوص در همسایگی مستقیم را خود بر عهده بگیرد.