چگونه بفهمیم کودک مورد آزار و اذیت قرار گرفته است؟ - مجله سی نوا

به گزارش، شاید برای آن ها که در دهه شصت و اوایل هفتاد کودکی کردند صحبت ازین که کسی ما را آزار داده است، چیزی شبیه مشارکت در گناه بود. امروز با آگاهی که بین مادران و پدران تا حد زیادی عمومی شده است، حق بچه ها بر بدنشان بیشتر به رسمیت شناخته شده است.

همین بوسیدن بچه ها بدون اجازه آن ها اولین مصداق کودک آزاری است که جدی گرفته نمی شود. احتمالا شما هم اصرار بزرگ تر ها برای بوسیدن بچه ها و بی قراری آن ها را دیده اید. متأسفانه هنوز هستند خانواده هایی که امتناع بچه ها را بی ادبی تلقی کنند و کودک را تشویق به کاری کنند که از انجام آن راضی نیست.

آزار رساندن از همین اتفاقات به ظاهر کوچک شروع می شود و به آزار های بزرگ تری ختم می شود که در بسکمک از مواقع بچه ها قربانی نزدیکان خود می شوند؛ بنابراین این روز ها آگاهی بچه ها حتی باعث اعتراض خودشان به آزاررساننده و دفاع از خود شده است. توصیه هایی در این مورد وجود دارد که می گوید:

اولین پناهگاه بچه ها والدین آن ها هستند. والدین یک کودک باید در تربیت او، فضایی را ایجاد کنند که کودک احساس امنیت کند و برای تعریف کردن چنین مسئله ناخوشایندی با آن ها احساس صمیمیت، نزدیکی و حمایت گری داشته باشد. بچه ها باید مطمئن باشند که در صورت افشای آزار دیدن، از جانب خانواده حمایت می شوند. کودکی که به شدت صدمه دیده یا آسیب دیده باشد همچنین می تواند با بزرگسالی قابل اعتماد حرف بزند.

والدین باید افراد قابل اعتماد را به بچه ها بشناسانند تا کودک در صورتی که خواست بتواند با آن ها صحبت کند. این کار می تواند سخت باشد، زیرا ممکن است فردی که به کودک آزار رسانده، او را ترسانده باشد. به یاد داشته باشیم که بچه ها در بسکمک از موارد نگران عصبانیت و یا ناراحتی والدین خود هستند. اگر بچه ها مورد آزار و اذیت پدر و مادر خود قرار دریافتند و یا به هردلیلی نتوانستند با آن ها حرف بزنند، در این مواقع بچه ها می توانند با صدای یارا با شماره تلفن 42152 و اورژانس اجتماعی با شماره تلفن 123 تماس بگیرند.

آزار اشکال متنوعی دارد؛ از جمله ایراد آسیب جسمی، آزار روانی یا آزار جنسی - خوب است انواع آزار را با توجه به سطح رشدی کودک برایش توضیح دهیم تا کودکی که مورد آزار و اذیت قرار می گیرد انواع مختلف سوءاستفاده را بشناسد تا در مواقع خطر بتواند تجربه خود را بیان کند.

کودک آزاری جسمی: سوء استفاده بدنی از یک کودک است. می تواند کتک زدن، داغ گذاشتن، سوزاندن، هل دادن، نیشگون دریافت، تعرض، تجاوز، فشار آوردن، لگد زدن، دریافت دردناک و حالاتی باشد که جسم کودک صدمه می بیند، بریده و یا کبود می شود. بدن هر انسانی دارای قسمت های خصوصی است. این قسمت ها که غالبا توسط لباس پوشیده می شود مانند سینه، لب، آلت تناسلی و... هستند. اگر فردی قسمتی از اعضای خصوصی یک کودک را لمس کند این کار سوءاستفاده جنسی است. در اغلب مواقع به بچه ها می گویند که این راز را مخفی نگاه دارند و بچه ها اگر از قبل دانش لازم را نداشته باشند، دچار مسائل بسیار زیادی می شوند.

کودک آزاری روانی: این سوءاستفاده می تواند بدون دست زدن به کودک انجام شود. ممکن است سوءاستفاده کلامی باشد، هنگامی که فردی فریاد می زند، او را تهدید می کند، او را تهدید به ترک می کند و یا او را لایق دوست داشتن نمی داند و او را تحقیر می کند. افرادی که به کودک احساس ناخوشایندی از خودش می دهند در این زمره قرار دارند؛ بنابراین تحقیر، از بین بردن امنیت روانی کودک، تهدید، طردکردن، احساس گناه و عذاب وجدان به کودک دادن از این دسته به شمار می فرایند.

کودک آزادی غفلت: غفلت از کودک مانند توجه نکردن بزرگسالان یا سرپرستان به نیاز های بچه ها از جمله غفلت های آموزشی، بهداشتی، عاطفی، ایمن نکردن محیط کودک مانند نادیده دریافت نیاز های کودک، غذا، لباس تمیز و یک تختخواب تمیز و گرم است. برای بچه ها سخت است که بگویند این چیز های مهم را دریافت نمی کنند. والدین کودک ممکن است مسائلی مانند از دست دادن شغل، مسائل خانوادگی و سوءمصرف مواد داشته باشند. در این شرایط هم مهم است که کودک به بزرگسال دیگری مشکلش را بگوید. این نوع از آزار رساندن به بچه ها شایع ترین نوع کودک آزاری محسوب می شود.

یک گزارش در مورد آزار بچه ها، در مورد آزار دیدن کودک توسط پدربزرگش می نویسد: یک شب در حالی که خانواده من الکل مصرف کرده بودند، من مورد آزار پدربزرگم قرار گرفتم. وقتی برای مادرم از این تجربه گفتم او بسیار ناراحت شد و نتوانست پدر خود را ببخشد. اما پس از چندی پدربزرگم مریض شد و مادرم پس از مدتی به من گفت که من با این حرف ها او را سنگین کردم و آرزو می کند که هرگز به او نگفته بودم. او نمی توانست با این ماجرا کنار بیاید. من هرگز با مادر و خواهرم نزدیک نبوده ام و افشای آزار دیدن از پدربزرگم باعث نشد که آن ها من را درک کنند و از من حمایت کنند. مادرم من را متهم کرد و این اتفاق برای من تأثیر منفی داشت.

در برخی خانواده ها که شرایط برای بچه ها به گونه بالا برای اعتماد به خانواده فراهم نیست و این بچه ها شرایط به مراتب سخت تری را تحمل می کنند؛ بنابراین به بچه ها می آموزند که:

با بزرگسالان مورد اعتماد صحبت کنید

به فرد مطمئنی در مدرسه بگویید: مشاور مدرسه، پرستار، معلم، ناظم و....

به مادر یا پدر یک دوست، برادر یا خواهر بزرگ بگویید.

به شخصی بگویید که در صدای یارا یا اورژانس اجتماعی مشغول است. اگر خودتان نمی توانید شماره آن ها را بگیرید از دیگران کمک بگیرید.

منبع: ایرنا