زلزله و زنگ خطر همیشگی حفاظت میراث فرهنگی
به گزارش مجله سی نوا، انسان و میراث فرهنگی، دو عنصر جدا نشدنی از یکدیگر هستند که بحران های طبیعی هر دو را تهدید می نمایند.
لرزه خیزی بالای بسیاری از منطقه ها دنیا از جمله ایران واقعیتی مسلم است.
دستیابی به زندگی مطلوب برای مردم و توسعه پایدار کشور، در گرو حفظ جان و دارایی در برابر حوادث طبیعی خطرآفرین از جمله زلزله است.
حفظ جان و دارایی در برابر زلزله به طور مؤثر، تنها به وسیله به کارگیری یک برنامه همه جانبه و فراگیر مبتنی بر دانش مهندسی زلزله امکان پذیر است.
در این میان، کاهش خطرپذیری لرزه ای در ساختمان موزه ها می تواند شامل توسعه اصولی (خطراندیشانه)، بهسازی مستحدثات ضعیف موجود، کسب و حفظ آمادگی برای رویارویی مناسب با زلزله های آینده (با فرض این که هر لحظه امکان زلزله وجود دارد)، لزوم طرح آمادگی برای بحران، و مدیریت بحران مبتنی بر سناریو است.
اولین عملی که باید در هنگام بحران انجام گردد، این است که مقدار آسیب پذیری در بحث اولویت انسان یا میراث فرهنگی و اهمیت آن ها معین گردد.
هنگامی که زلزله بم رخ داد؛ کوشش ها برای نجات بم در دو محور نجات مردمی که زیرآوارها مانده بودند و ارگ بم شکل گرفت.
اما آنچه حادثه را از مقیاس های ملی و منطقه ای خارج ساخت، ثبت تعداد کشته ها و نابودی ارگ بم به عنوان یکی از بزرگ ترین بناهای خشتی دنیا بود.
در مرحله نخست، آمادگی قبل از وقوع حادثه یکی از مهم ترین موضوعاتی است که باید همیشه مورد توجه قرار گیرد.
استحکام بخشی سازه و آماده سازی آن برای مواجهه با هرنوع بلای طبیعی از جمله این موضوع ها است.
مدیریت بحران از زمانی شروع می گردد که بحرانی شروع شده است و باید از تخریب بیشتر جلوگیری گردد. موضوعاتی از قبیل تثبیت اثر و جلب توجه دنیایان به موضوع میراث فرهنگی از جمله مهم ترین برنامه های چنین مدیریتی است.
در آخر نیز مدیریت پس از بحران است که به بازسازی یا احیای اثر تخریب شده مربوط می گردد.
منبع: کجارو