وقتی در انگلیس از فوتبال لذت می برند، در ایران تنفر ایجاد می نمایند - مجله سی نوا

اگر علاقمند به دریافت بهترین خدمات تحصیل در کشور انگلیس هستید با ما همراه شوید، با مجری مستقیم ویزای تحصیلی انگلیس، با دریافت مشاوره رایگان از مجربترین تیم مهاجرتی انگلستان، بهترین مسیر را به سوی دانشگاه های انگلیس انتخاب کنید.

علی عابدیان-پنجشنبه شب با پیروزی چلسی مقابل منچسترسیتی, قهرمانی لیورپول در فاصله 7 هفته تا سرانجام رقابت ها مسجل شد. اتفاقی که بعد از 30 سال برای سرخپوشان آنفیلد رخ داد و لیگ برتر انگلیس بالاخره در تسخیر آنها نهاده شد. لیگ برتر انگلیس در شرایط کرونایی ادامه پیدا کرد اما هیچ کس این قهرمانی را زیر سؤال نبرد, کسی پرواز بلند لک لک ها را بی ارزش نکرد و کسی به خود جرات نداد از شادی، غم بسازد.

فوتبالی ها به خوبی می دانند که رقابت در سطح اول انگلیس چقدر حساس و مهم است اما این موضوع دلیلی بر آن نمی گردد که اخلاق و روح اصلی این رشته صندلی خود را در این کشور گُم کند. منچسترسیتی به عنوان اصلی ترین رقیب لیورپول, جزو اولین تیم هایی بود که بعد از مسجل شدن قهرمانی لیورپول به این باشگاه پیغام تبریک فرستاد. منچستریونایتد، چلسی و خیلی از باشگاه ها و افراد دیگر هم که همواره جزو مدعیان هستند این کار را انجام دادند تا در عمل نشان دهند که فوتبال با همه اعتبارش برای آنها فقط یک ابزار شادی و لذت بردن است, نه چیز مهمتر!

شاید این موضوع برای همه مردم جهان عادی باشد اما برای ما که فوتبال ایران را از نزدیک لمس می کنیم, شرایط کمی متفاوت است. از موضع گیری ها در فوتبال ایران کاملاً معین است که فقط قهرمانی یا عنوانی معین عامل شادی است, نه فوتبالی که بین دو تیم در یک مستطیل سبز انجام می گردد. در فوتبال ایران آنقدر رفتار های کینه توزانه و غیر حرفه ای یا در بهترین حالت مبتنی بر نتیجه گرایی دیده می گردد که دیگر گاهی اوقات نه تنها زیبایی های این رشته با چشم مسلح هم دیده نمی گردد، بلکه بذر تنفر هم کاشته می گردد.

با این فضا همین می گردد که بسیار دیده ایم مدیری بعد از قبول مسئولیت, کاری به غیر از تخریب مدیر قبلی ندارد. جلسات و رویکرد ها و برنامه ریزی ها روی محور تخریب انجام می گردد و نه ساخت و ساز و پیشرفت! چه مربیانی که از زیر بار مسئولیت باخت فرار می نمایند و برای رهایی از سقوط در چاهی که خود کنده اند به دنبال قربانی دیگری -حتی از تیم برنده یا عوامل خارجی- می گردند. مدیر جدید می گوید نفر قبلی پول هدر داده و بدهی به بار آورده اما بدون اینکه دلیلی برای این حرف داشته باشد. مربی هم می گوید داور را خریده اند یا زمین کج است!

هنوز یک بازی از شروع دوباره لیگ برتر ایران بیشتر نگذشته اما فضایی حاکم شده که باید بگوییم با برگزاری سایر بازی ها خدا باید رحم کند تا اتفاقی رخ ندهد. فوتبال ایران عادت نموده برای ایجاد پیروزیت, باید شخصی, تیمی یا گروهی تخریب شوند. در فوتبال ایران برای بالا رفتن باید بالاسری ها را پایین کشید و برای پایین نیفتادن باید به سر پایین تر ها زد تا جان نگیرند. خیلی راحت می توانی اتهام بزنی و بدون اینکه اثبات کنی راه خود را بگیری و بروی. اینجا فوتبال ایران است, جایی که شاید به ندرت مدیری, هوای مدیر قبلی یا مربی بازنده ای هوای مربی بی گناه و برنده ای را داشته باشد. اینجا باید داد و بیداد کنی, تهمت بزنی تا شاید به خیال خودت پیروز شده باشی.

در این شرایط بیراه نرفته ایم اگر دلمان کمی فضای فوتبال انگلیس را بخواهد, اینکه با احترام از یکدیگر و پیروزیت های هم یاد گردد یا حداقل اینکه تیم برنده, برنده بماند و تیم بازنده, شکست را دلیلی برای پیشرفت و کسب تجربه قلمداد کند نه ابزاری برای فرار از مسئولیت. در فوتبال انگلیس طرفداران لیورپول با سر دادن سرود تو هیچ گاه تنها گام برنخواهی داشت به تیمشان انگیزه می دهند و این شعار هویت معینی از نوع نگاه به فوتبال در این کشور است. همه ما تفاوت کسی که کوشش می نماید تا بهتر باشد با کسی که کوشش می نماید تا بقیه بهتر نباشند را می دانیم و حس می کنیم, پس اجازه دهید هم ما و هم خودتان از این بازی که 22 نفر به دنبال یک توپ می دوند از ته دل لذت ببریم, مثل انگلیس و فوتبالش.