نگاهی به کاربرد پزشکی پرسیاوشان - مجله سی نوا

نویسندگان: کوهویی لینگ، چوا تانگ کیان، تان چای هون

مترجمان: دکتر حسین حسین زاده، دکتر محسن ایمن شهیدی، دکتر رامین رضایی

نام علمی (خانواده):

Adiantum capillus-veneris L. (Poly podiaceae)

نام انگلیسی:

Black Maidenhair Fern, Southern Maidenhair Fern, Venus Hair Fern

نام فارسی:

پرسیاوشان

مشخصات:

پرسیاوشان سرخسی پایا با ساقه خزنده کوتاه است. پهنک برگ سر همه ای، پر مانند، به ابعاد 10-45 سانتی متر در 4-15 سانتی متر و بدون کرک است. از پودر برگ ساقه به صورت دم نموده استفاده می گردد. میزان مصرف تک دوز آن 1/5 گرم از دارو و در یک فنجان مایع است. بندهای انتهایی فرق دارد، اما عموماً گوه ای یا بادبزنی تا حالت لوزی نامنظم می باشد. این گیاه ظریف، شکننده و دارای ساقه تیره است.

منشأ:

بومی امریکا، مکزیک، جزایر هند غربی و امریکای جنوبی. این گیاه بعلاوه در منطقه ها معتدل اروپا، آسیا و آفریقا هم یافت می گردد.

ترکیبات شیمیایی:

آدیانتوکسید (adiantoxide)، آدیانتون، ایزوآدیانتون، ایزوآدیانتول، هیدروکسی آدیانتون، کاپسترول و مواد دیگر.

بیشتر بخوانید: خواص دارویی گیاه پرسیاوشان

کاربرد در طب سنتی:

گیاه پرسیاوشان قابض، تسکین دهنده، تصفیه کننده، قاعده آور، نرم کننده، خلط آور، ملین، محرک، و مقوی است. این گیاه بعلاوه برای طاسی، آسم، ناراحتی های مثانه، زکام، ناراحتی های سینه، سرماخوردگی، احساس سرما، ورم، درد، اختلال قاعدگی، تب، ناراحتی های سر، اختلال کبدی، درد زایمان، ناراحتی ریوی، مسائل تنفسی، روماتیسم، اسکلروزیر، گزش مار، جراحت پوستی، دردگلو، اختلال طحال و سنگ مجاری ادراری مصرف می گردد. این گیاه باعث خروج کرم، تحریک استفراغ و رفع کردن تب می گردد. به صورت موضعی از ضماد آن برای مار گزیدگی و درمان زرد زخم استفاده می گردد. در روسیه از این گیاه برای التهاب بینی، در فرانسه با گل های نارنج و عسل برای نزله ریوی استفاده می گردد. یک مشت از برگ های آن به صورت دم نموده به اسم خلط آور، قابض، مقوی برای سرفه، درد گلو و برونشیت نوشیده می گردد. از این گیاه بعلاوه برای شستشوی موی شوره دار و تحریک رشد مو در امریکای لاتین استفاده می گردد. خاکستر این گیاه با سرکه و روغن زیتون بر روی پوست سر برای درمان طاسی استفاده می گردد. در طب سنتی چین، برگ های این گیاه برای بیماری های ریوی و خلط آور به کار می رود و در آفریقا، برگ های آن با دود کردن برای جلوگیری از سرماخوردگی و سینه پهلو مصرف می گردد.

آثار دارویی:

ضد باکتری

میزان مصرف:

از پودر برگ ساقه به صورت دم نموده استفاده می گردد. میزان مصرف تک دوز آن 1/5 گرم از دارو و در یک فنجان مایع است.

عوارض جانبی:

با مقادیر درمانی عارضه جانبی شناخته شده ای ندارد.

مسمومیت زایی:

اطلاعاتی در دسترس نیست.

موارد منع مصرف:

در دوران حاملگی نباید مصرف گردد.

تداخلات دارو - گیاه:

اطلاعاتی در دسترس نیست.

پی نوشت:

برای مشاهده پی نوشت های این کتاب به منبع مقاله مراجعه گردد.

منبع مقاله :

لینگ، کوهویی - تانگ کیان، چوا - چای هون، تان؛ (1392)، راهنمای گیاهان دارویی: مصور و با رویکرد علمی و دارویی، مترجمان: حسین حسین زاده - محسن ایمن شهیدی، رامین رضایی، مشهد: بنیاد پژوهشهای آستان قدس رضوی، چاپ اول.

منبع: راسخون