سفرنامه یک روزه؛ تجربه غذایی ناب در ایتالیا - مجله سی نوا

برای سفر کردن همیشه دلایل و اهداف گوناگونی مطرح می گردد. سفر کردن می تواند صرفا هدفی تفریحی داشته باشد یا برای زیارت یک مکان مقدس صورت گیرد و حتی برای انجام امور کاری باشد. حال تصور کنید هدف از سفر، تنها برای تجربه طعم ها و غذاهای مقصد مورد نظر باشد!

در ادامه، مقاله ای که می خوانید، سفرنامه ای یک روزه است برای یکی از شهرهای کشور ایتالیا. منطقه ای که معروفیت بسیاری برای غذا و خوراکی هایش دارد. لازم به یادآوری است که این مقاله از زبان خود نگارنده است.

در پاییز سال 2015 همراه با دوستانم تصمیم به سفری چند روزه به کشور ایتالیا گرفتم. به همین علت سفر خود را به شهرهای این کشور دوست داشتنی، آغاز کردیم. در طول سفر به شهرهای مختلف، شهری بود که ویژگی متفاوتی داشت. منطقه ای که علاوه بر جاذبه های طبیعی اش از معروفیت دیگری نیز برخوردار است.

شهر پیدمونت (Piedmont)، یکی از 20 استان کشور ایتالیا است که به علت خوراکی ها و غذاهایش معروفیت فراوانی دارد. همان طور که می دانید، کشور ایتالیا به خودی خود برای خورد و خوراک و غذاهایش معروف است؛ حال تصور کنید، در شهر پیدمونت چه خبرهایی می تواند باشد! به همین علت، توقعات ما نیز بسیار بالا رفته بود. در ادامه کنجاوی هایمان تصمیم گرفتیم برای سفری یک روزه و البته تجربه غذای ناب این منطقه، به حومه این شهر سفر کنیم.

پیدمونت که در شمال غرب ایتالیا واقع شده است، از سه جهت به وسیله کوه های آلپ محاصره شده است و با کشورهای فرانسه و سوئیس مرز مشترک دارد. این استان، دومین استان بزرگ ایتالیا، پس از استان سیسیل، محسوب می گردد. بعلاوه مرکز این استان، شهر تورین است.

به هر ترتیب، سفر ما به این منطقه آغاز شده بود. همان طور که اشاره نمودم، هتل محل اقامتمان در حومه شهر واقع شده بود. حومه پیدمونت از طبیعتی بسیار متنوع بهره می برد؛ از قله های قد علم نموده تا دشت های پهناور، از شالیزارهای برنج تا مزارع خانگی.

زمانی که به پیدمونت و هتل خود رسیدیم، متوجه شدیم که محل اقامتمان در یکی از بکرترین قسمت های این منطقه واقع شده است؛ در حومه شهر و دور از همهمه های زندگی امروزی. در اطراف هتل، طبیعت بی نظیری را می دیدیم که تپه های کوتاه و بلند، باغ های انگور و دشت های مملو از گل رز تنها بخشی از آن ها بودند.

در نزدیکی هتل اقامتمان نیز مزارع کوچک و بزرگی دیده می شد. زمانی که به اتاق هتل رفتیم، با چشم اندازی زیبا و به یادماندنی روبه رو شدیم. قابی که در جلوی دیدگانم بود، چشم انداز ای بود از استخر هتل، باغ های انگور و نمای دوری از شهر.

برای تجربه غذاهای این منطقه، تصمیم گرفتیم نهار را در هتل صرف کنیم. در نتیجه، مستقیم به رستوران هتل رفتیم. نوع برخورد کارکنان و فضای رستوران بسیار مطلوب و صمیمی بود. تصمیم گرفتیم در قسمت فضای باز رستوران بنشینیم. برای آغاز، از نوشیدنی مخصوص پیدمونت آغاز کردم که بسیار خوش طعم بود. وصف آن آرامش همراه با صرف نوشیدنی دلخواه و چشم انداز های زیبا، بسیار سخت است.

برای غذا نیز، خوراک گوشت گوساله همراه با قارچ ترافل سفید تکه ای که مختص این منطقه است، سفارش دادم. این قارچ به صورت تازه از دل طبیعت بر سر میزها می آمد.

قبل از غذای اصلی نیز یک بشقاب پنیر کپک زده برایمان آورده شد. مسئول میز اشاره نمود که هر یک گرم از این پنیر 4 یورو قیمت دارد! البته واقعا مزه این پنیرها خوش طعم بود.

بعد از پیش غذا، نوبت به خوراک گوشت رسید؛ یک تکه گوشت فوق العاده خوشمزه که همراه با قارچ ترافل سرو می شد. یکی از برترین طعم هایی بود که تا به امروز تجربه کردم. غذایی که به معنای واقعی کلمه، گواه هم نشینی هنر و آشپزی بود.

پس از صرف این غذای بی نظیر، راهی اتاقمان شدیم و چند ساعتی در بالکن، محو تماشای زیبایی های این منطقه شدیم. در هر صورت، من از سفر یک روزه ام به حومه پیدمونت رضایت کامل را داشتم؛ چراکه به نوعی برترین وعده غذایی عمرم را تجربه کردم.

در خاتمه به یاد داشته باشید که هر از چندگاهی از روزمرگی ها و کلیشه های زندگی فاصله بگیرید و برای کسب تجربه های نو، دل به دریا بزنید؛ حتی اگر این امر، تجربه ساده ای مثل یک غذای ناب در طبیعت سخاوتمند باشد.