آداب سنگک پختن در تهران قدیم ، نان مخصوص برای عروس های جوان - مجله سی نوا

به گزارش خبرنگاران، سنگک، نان محبوب مردم در تهران قدیم بوده و طبخ و استفاده از این نوع نان، آداب خاص خودش را داشته است. درباره آداب و سنت های پخت نان سنگک در تهران قدیم روایت های جالبی نقل شده که بیشتر آنها نشانه تقدس نان سنگک که با آرد گندم پخته می شده است.

قصه های خواندنی تهران را اینجا دنبال کنید

اردشیر آل عوض درباره پخت انواع نان سنکگ در تهران قدیم می گوید: در تهران قدیم 12 نوع نان سنگک طبخ می شد و هر نان برای صرف یک غذای خاص مورد استفاده مردم قرار می گرفت. مثلاً کسی که می خواست دیزی بخورد، سنگک مخصوص دیزی را تهیه می کرد و نان کبابی هم ویژگی های دیگری داشت. حتی آداب معاشرت در نانوایی سنگک هم با سایر فضاهای عمومی تفاوت داشت. اگر فردی وارد نانوایی می شد و سلام می کرد جوابی نمی شنید. مشتری با صدای رسا می گفت شاطر دست و پنجه ات درد نکند که نانوا هم جواب می داد و آن زمان بود که سلام و علیک رد و بدل می شد. بعد از سلام و علیک هم مشتری تعداد نانی که می خواست را اعلام می کرد و چند دقیقه ای معطل می شد تا پخته گردد.

نان سنگک در طبق های تهران قدیم

طبق کشی در تهران قدیم یک شغل بود. در مراسم عروسی رسم بر این بود که طبق کش ها خنچه عقد را روی طبق می گذاشتند و حمل کردند. به خاطر قداستی که عدد هفت نزد مردم داشت، طبق کش ها خنچه عقد را با هفت طبق حمل می کردند و نان سنگک در تهران قدیم به حدی حرمت داشت که یک طبق فقط به نان سنگک اختصاص داشت. آل عوض درباره این سنت قدیمی می گوید: نوع نان سنگک داخل طبق با مشخصات عروس مطابقت داشت. مثلاً برای طبق کشی خنچه عقد عروس های جوان از نان سنگک نرم و کمی نپخته استفاده می کردند و بر این باور بودند که عروس جوان، خام و نپخته است و مادرشوهر باید با او مدارا کند. برای عروسی که بار دوم ازدواج می کرد نان سنگک دو آتشه و نزدیک به رنگ قهوه ای استفاده می کردند.