خانه موزه شوپن، مکانی برای شناخت پیانیست مشهور - مجله سی نوا

خانه موزه های بسیاری امروزه در سرتاسر دنیا فعالیت می نمایند که در جهت پاسداشت یاد، خاطره یا آثار فردی خاص به موزه تبدیل شده اند و به بهانه وجود او به وسیله فعالیت موزه ای این مهم را به انجام رسانیده اند.

در دنیای مشترک موزه ها و هنر موسیقی، از این دست خانه موزه ها بسیار است. تنها در کشور آلمان حدود چهل و یک خانه موزه مربوط به هنرمندان موسیقی وجود دارد.

تعداد خانه موزه های هنرمندان مشهور موسیقی گاهی به بیش از دو خانه موزه می رسد و هرجا هنرمند اقامت کوتاهی نیز گزیده، به علت معروفیت و اهمیت خود یا آثارش، ملت ها و اقوام با حفظ آثار و خانه کوشش نموده اند بخشی از افتخارات هنرمند را در کشور خویش محفوظ داشته، او را جزو میراث فرهنگی خویش قرار دهند.

در دنیای موسیقی و موسیقیدان ها، شوپن شخصیتی بدون مرز و جغرافیا است. بسیاری از مردم دنیا آثار مرتبط با پیانوی او را یا می شناسند و شنیده اند یا می نوازند و با آن زندگی می نمایند.

مهم ترین نوآوری شوپن در قالب فرم هایی مانند سونات پیانو، والس، نوکتورن، پرلود و پولونز خلق شده اند.

وی اغلب آثارش را فقط برای پیانو می نوشت، اما در میان کارهایش می توان قطعاتی برای پیانو و سازی دیگر به عنوان همراهی نماینده یافت.

شوپن لهستانی بود اما بیش تر عمر خود را در فرانسه سپری کرد.

موزه شوپن در لهستان، یکی از مهم ترین موزه های این چنینی با تمرکز بر شخصیت یک هنرمند نوازنده و آهنگساز با معروفیتی دنیای است.

موزه ای که با این موضوع تبدیل به مرکزی فرهنگی و موسیقایی شده و در این زمینه به طور جدی با برنامه هایی از قبیل سخنرانی، کنسرت و... در کنار سایر امور مربوط به موزه فعالیت می نماید.

موزه فردریک شوپن که در سال 2009 به مناسبت سال دنیای شوپن فعالیت دوباره خود را نموده بود، در کاخ تاریخی استروگسکی در ورشو لهستان بازگشایی شده است.

این موزه در چهار طبقه مختلف پذیرای علاقه مندان به این هنرمند، آهنگساز و پیانیست، از سرتاسر دنیا است.

بنای قرن شانزدهمی موزه متعلق به دوک یانوش استروگسکی بوده که در قرن هجده و نوزدهم میلادی مورد بازسازی قرار گرفته است.

در اواسط قرن نوزدهم میلادی یعنی در سال 1859، این بنا که به عنوان مرکز تحقیقات موسیقایی تغییر کاربری داده بود و یکی از برترین کنسرواتورهای سلطنتی ورشو و مرکز آموزش موسیقی بخش هنرهای زیبا به شمار می رفت و فعالیت خود را از زمان جوانی شوپن شروع نموده بود، مجددا بازسازی و در اوایل قرن بیستم سالن کنسرت نیز به آن اضافه شد.

منظره موزه شوپن، گردآوری، نگهداری و نمایش هر آنچه که مربوط به این آهنگساز بزرگ می گردد، برای قشر وسیعی از مخاطبان است.

در این موزه کوشش شده تا با انواع وسایل ارتباط جمعی و ابزار فن آوری در کنار برگزاری مناسبت های خاص پژوهشی و موسیقایی و با هدف تبدیل شدن به یک مرکز فرهنگی، از تعریف سنتی موزه، یعنی مکانی صرفا برای نگهداری و نمایش اشیاء فاصله گرفته گردد.

در هر یک از چهار طبقه موزه، بازدیدنمایندگان اطلاعات مختلفی در خصوص زندگی شوپن کسب می نمایند.

این شناخت نه فقط بر اساس ابزار و لوازم زندگی شوپن، بلکه براساس تجربه ای اتفاق می افتد که از ناشی از تجربه شوپن در زندگی هنری و عادی او است.

آنچه شوپن را به زندگی عادی پیوند می داده، ارتباط او با اصوات در قالب بیان هنرمندانه است که آن را موسیقی نام می نهیم. در نتیجه تجربه صوتی مخاطب در این موزه نقش مهمی را دارا است.

این تجربیات با به کارگیری حواس بازدیدنمایندگان چه از نظر سمعی و چه از نظر بصری اتفاق می افتد. ضمن اینکه کوشش شده تا تاریخچه زندگی شوپن و زندگی از منظر او و تجربیات هنرمندانه اش، با انواع امکانات و بهره گیری از تکنولوژی و شی به طور همزمان بازسازی گردد.

بخش های مختلف خانه موزه شوپن

هر طبقه از موزه به یک موضوع متفاوت از شوپن اختصاص یافته است. به عنوان مثال در سالن موسوم به پرتره های شوپن مجموعه ای گسترده از پرتره های او که در نیمه دوم قرن نوزدهم، قرن بیستم و اوایل قرن بیست و یکم خلق شده بود، به نمایش گذاشته شده است.

این سالن در سال 2012 چهار پرتره از شوپن از مجموعه آندره مایر را به نمایش گذاشت.

در سالنی دیگر، مخاطب شاهد مستندات زندگی شوپن در لهستان و نقل مکان او به پاریس، کشمکش های او در زندگی شخصی، عشق های زندگی اش و شور آهنگسازی او است که تمامی این تجربه ها همراه با نور، رنگ، صوت، عکس و فیلم است.

در سالن موسوم به سکوت مستند مرگ آهنگساز بازدیدنماینده را به خاموشی فرا می خواند.

طراحی داخلی موزه تمرکز بر ایجاد تجربه، خصوصا تجربه شنیداری با بهره گیری از امکانات مدرن صوتی است تا در این موزه یادمانی با موضوع موسیقی و تمرکز بر یک شخصیت بین المللی و شهیر موسیقایی، وجه و نقش بازآفرینی صوت به عنوان عنصر بنیادین موسیقی و زبان موسیقایی شاخص گردد و برترین ابزار شخصیت مورد تمرکز موزه مورد توجه مخاطب قرار گیرد.