کوزه های بزرگی که برای پخت انسان به کار می رفتند! - مجله سی نوا

تاریخ محلی و افسانه ها

در حال حاضر، ماهیت زبان شناسی فرهنگی مردم شناخته نشده است. باستان شناسان بر این باورند که کوزه ها 1500-2000 سال پیش استفاده می شدند. بعضی از آثار حفاری شده به حدود 500 سال قبل از میلاد تا 800 میلادی برمی گردد. انسان شناسان و باستان شناسان پیش بینی نموده اند که ممکن است کوزه ها به عنوان محل دفن یا شاید ذخیره سازی برای غذا استفاده می شدند.

داستان و افسانه های لائوس می گویند که در سال های بسیار دور، در این منطقه گونه های انسان غول پیکر زنده می کردند که دشت کوزه ها در لائوس برای آن ها بوده اند. افسانه های محلی بعلاوه می گویند یک پادشاه باستانی به نام خون چئونگ (Khun Cheung) که یک جنگ طولانی و پیروزمندانه در مقابل دشمنانش داشته این کوزه ها را ساخته تا بتواند غنایم جنگی خود را در آن ها نگهداری کند.

یکی از اولین افرادی که روی این دشت تحقیق کردف باستان شناس فرانسوی به نام مدلاین کولانی در دهه 1930 بود. او منطقه را به همراه تیمش حفاری کرد و در نزدیکی آنجا غاری یافت که در آن بقایای انسانی از جمله استخوان های سوزانده شده و خاکستر وجود داشت. اگرچه حفاری های دیگری در اینجا انجام شده، اما کار او همچنان جامع تر است.

در طول جنگ ویتنام، بمبی به دشت کوزه ها در لائوس انداخته شد و به آن آسیب زد، زیرا یک فرمانده این منطقه را به عنوان قلعه استفاده می کرد. در اینجا هنوز هم آثار بمب و قطعه های فلزی از جنگ وجود دارد.

سایت های کوزه ها

بیش از 400 سایت در سراسر کل دشت کوزه ها وجود دارد که در مرکز شیانگخوانگ واقع شده است. آن ها از فلات خرات در جنوب تایلند آغاز شده، به لائوس می رسند و در شمال هند، کوه های کاچار تمام می شوند. باستان شناسان محل های تدفین ایچنینی در هند نیز پیدا نموده اند. به نظر می رسد که کوزه ها در یک خط ممتد گذاشته می شدند که بعید نیست یک راه تجاری بوده باشد.

خود کوزه ها از سنگ های رسوبی، معمولا سنگ ماسه ساخته شده اند اما سنگ هایی نظیر گرانیت، کنگلومرا (جوش سنگ) یا سنگ های مرجانی کلسفید شده نیز در آن ها دیده می گردد. آن ها می توانند تا 13 تن وزن داشته باشند و بالاترین ارتفاع آن ها تا 3 متر می رسد.

کوزه ها به صورت خوشه یا گروهی قرار دارند. بزرگترینشان در نزدیکی شهر Phonsavan، به نام سایت 1، حاوی بیش از 250 کوزه در میزان های مختلف است. این کوزه ها اکنون در میان هزاران بمب منفجر نشده ای است که در دهه 1960 در جنگ لائوس انجام شد؛ به همین علت است که تنها سایت های خاصی برای بازدیدنمایندگان باز است.

منبع دشت کوزه ها در لائوس

مدلاین کولانی گمان می کرد که دشت کوزه ها به یک مسیر کاروان تا شمال هند متصل می گردد که شواهد زیادی مبنی بر آن وجود دارد. کولانی بعلاوه یک غار با دو دودکش طبیعی را در محل بزرگترین کوزه کشف نموده که شواهدی از انباشت دود به وسیله دودکش ها، شبیه یک کوره اولیه دارد. او معتقد بود که این یک مرده سوزخانه (crematorium) بود و حدس می زد که کوزه ها برای نگهداری بقایای انسانی مورد استفاده قرار می گرفتند.

در حفاری های بعدی، آثار انسانی دیگر و بعلاوه استخوان های نسوخته پیدا شد. از آنجایی که بقایای پیدا شده به دوره های تاریخی مختلف برمی گردند، امکان این وجود دارد که به عنوان محل تدفین استفاده می شدند و در زمان های بعدی کاربردهای دیگر و متفاوتی داشته اند. این تئوری تقریبا در میان همه نظریه ها محبوب تر است اما خب دانشمندان دیگری نیز روی اینجا تحقیق نموده و آن ها هم نظرات خود را ارائه داده اند.

بعضی از تئوری ها اشاره به سنت های محلی می نمایند که نشان می دهد این کوزه ها با استفاده از مواد طبیعی مانند خاک رس، شن و ماسه، شکر و محصولات حیوانی به عنوان ترکیبی از سنگ، مدل سازی و ساخته شده اند. این تئوری به این باور می رسد که غاری که کولانی کشف کرد واقعا یک کوره بوده و این کوزه های بزرگ در این غار پخته می شدند. اما به علت آنکه بسیاری از این کوزه ها تشکیلاتی نظیر سنگ گرانیت داشته اند، بیشتر باستان شناسان این تئوری را رد نموده اند.

در اینجا تئوری دیگری نیز مطرح می گردد که برای همین راه باستانی بوده است. محققان دیگری بر این باورند که دشت کوزه ها در لائوس برای این درست شده تا آب باران های فصل موسمی را جمع کند و نگهداری نماید. بدین ترتیب، کاروان هایی که در فصول دیگری که به ندرت آب در آن ها پیدا می شد و یا بارانی نمی بارد، مردم بتوانند از آب ذخیره شده در این کوزه ها در طول سفرشان استفاده نمایند.

شاید برایتان این سوال پیش بیاید که آب راکد را چگونه استفاده می کردند. در کشورهای شرق اوراسیا، کاری برای قابل شرب کردن دوباره آب های راکد انجام می گرفت که آن هم جوشاندن آب بود. کاروان های تجاری که در اطراف دشت کوزه ها در لائوس شب خود را سپری می کردند، این کار را انجام می دادند تا بتوانند آب روزانه خود را تامین نمایند. این تئوری هم در میان تئوری های دیگر قرار گرفته است اما در واقع هنوز هم تحقیقات روی این کوزه ها به اتمام نرسیده و باستان شناسان زیاد دیگری تمایل به مطالعه روی آن ها هستند.

منبع: crystalinks.com