آشنایی با دریاچه گمشده اورگان - مجله سی نوا

دریاچه گمشده در حدود سه هزار سال پیش با جاری شدن گدازه از کوه شنی، از کوه های آتشفشانی کوچک، شکل گرفت و کانالی از رودخانه را مسدود کرد تا حوض آبی کوچکی را تشکیل بدهند که اکنون دریاچه را در خود جای داده است.

دریاچه در اواخر پاییز با جریان های سطحی مختلف پر می گردد و این فرایند در تمام زمستان با باران های شدید و طوفان برف تداوم دارد. اما با پایان بهار و فرارسیدن تابستان این جریان ها تمام می گردد، دریاچه هم به سمت یک دریچه بزرگ در بستر دریاچه تخلیه می گردد. در سال های خشک و کم آب، دریاچه به طور کامل ناپدید می گردد و تنها یک مرغزار کوچک در محل آن باقی می ماند.

این گودال با دالانی از گدازه مرتبط است. یک دالان گدازه زمانی شکل می گیرد که جریانی از گدازه های داغ خنک می گردد و به فرم پوسته سخت در می آیند، اما گدازه های موجود زیر این سطح همچنان جریان دارد. پس از تخلیه گدازه داغ، دالان توخالی باقی می ماند که ممکن است به کوچکی یک فوت یا بزرگی یک تونل زیرگذر باشد. در کنار این گودال بزرگ، بستر دریاچه از سنگ های آتشفشانی متخلخل تشکیل می گردد و بعلاوه در این بستر سنگی درزها و شکاف هایی وجود دارد. زمانی که میزان آب وارد شده به این قسمت بیشتر از حد باشد، دالان یا لوله گدازه توانایی تخلیه کردن آن را دارد، دریاچه آغاز به پرشدن می نماید و حتی به عمق 9 فوت می رسد.

آب دریاچه گمشده به درون زمین نفوذ می نماید و ذخیره آب های زیرزمینی را افزایش می دهد؛ این آب ها در بهار در بخش های دیگر جنگل استفاده می شوند یا آب آشامیدنی جامعه را تامین می نمایند. طبق تخمین ها در حدود 7 تا 10 سال طول می کشد که آب این دریاچه برای حضور در لیوان مصرف نماینده ها آماده گردد.

بسیاری از مردم برای این دالان گدازه ارزش قائل نیستند و زباله های زیادی مانند قسمت هایی از ماشین، موتور یا چیزهای به جامانده بی استفاده را به این گودال پرتاب می نمایند، احتمالا برای تفریح یا برای اینکه ببینند امکان بستن این گودال وجود دارد یا نه این کار را انجام می دهند. اما به دلایل عوارضی که وجود دارد، پرتاب هر چیزی به درون این گودال به شدت از سوی مقامات مسئول جنگل منع شده است.